شرح حال و معاینه

زیرلب گفتم خوبه حالا هرروز میام بازم میگی کجا میری...دانشجوام

-آها ببخشید بفرمایید

چون زمان ملاقات نبود از مردم عادی فقط همراه بیمار رو اجازه ی ورود میدادن منم چون تازه اومده بودم و هنوز روپوش تنم نبود به عنوان فرد عادی در نظر گرفتن. برخلاف همیشه آسانسور خلوت بود منم زمان کافی برای تعویض لباس و حضوری زدن داشتم.طبقه ی -2 متوقف شد درب آسانسور که باز شد چندتا از بچه های پرستاری ایستاده بودن و بعداز پیاده شدن من سوار شدن و به طبقه ی هدف رفتن. به سمت پاویون رفتم کمد طبقه ی پایین هم مصیبتی بود و من خبر نداشتم. کیف و چادرم رو گذاشتم و مشغول تعویض لباس بودم که نجلا هم رسید بعداز سلام و احوالپرسی به سمت کمدش رفت. تخته شاسی و چندبرگ شرحال و دوتا کاغذ سفید و یه خودکار و استتوسکوپ ( گوشی پزشکی) و یه شکلات برداشتم، کمد رو قفل کردم کلیدش رو تو جیبم گذاشتم و به سمت اتاق مسئول آموزش راه افتادم، خداروشکر مسئول آموزش حافظه ی خوبی داشت و لازم نبود خودم رو معرفی کنم همینکه سلام میکردم میشناخت و حضوریم رو میزد. جلوی آسانسور منتظر نجلا ماندم باهم به طبقه ی پنجم رفتیم، کلید کلاس رو از سرپرستار بخش گرفتم و دوباره تاکید کرد که حتما آخر شیفت بهش تحویل بدیم. طبقه ی پنجم یه کلاس داشت که برای مباحث تئوری و توضیحات استاد میرفتیم. در کلاس رو که باز کردم زهرا و حانیه هم رسیدن و فقط مانده بود نگین که فکرمیکنم طبق معمول خواب مونده و از سرویس خوابگاه جا مونده. تا آمدن استاد باهم دیگه کیس هایی که دیروز شرح حال شون رو گرفته بودیم و معاینه کردیم رو مرور کردیم. کل طبقات بیمارستان رو گشته بودیم تا بیماری پیدا کنیم که بتونیم یه شرح حال کامل ازش بگیریم به قول یکی از بچه ها که میگفت کیس هایی که من بررسی کردم هیچ سابقه ی بیماری و مصرف دارویی ندارن خب عملا صفحه ی اول شرح حالم خالی میشه و این خوب نیست. خداروشکر چون گروه آخر این کارآموزی بودیم و زمان امتحانات میان ترم بود استاد به ما لطف کردن و تعداد شرح حال هایی که باید تحویل میدادیم رو نصف کردن ولی همچنان 4 صفحه شرح حال کامل با DX و DDX* خوب رو باید تحویل میدادیم. بیشتر این کارآموزی به مباحث تئوری گذشت که البته خیلی خوب و مفید بود، کارآموزی نشانه شناسی و معاینات فیزیکی یکی از شیرین ترین و کاربردی ترین کارآموزی هاست چون باید کتاب حجیم باربارا رو بخونی و بلد باشی و عملا تو بیمار دنبال تمام نشانه هایی باشی که تو رو به سمت بیماری و مشکل مراجعه کننده هدایت میکنه. باید کلی سوال بپرسی تا به یک نقطه ی حساس برسی و بعداز آن سوالاتی بپرسی که هدایتت میکنه به نقطه ی حساس تری باید اینقدر دقیق و مرحله به مرحله پیش بری که بتونی بیماری رو تشخیص بدی و درمان براش بذاری. شرح حال گرفتن کاری هستش که بعضیا حوصله ش رو ندارن و سعی میکنن با چندسوال اصلی کار رو تموم کنن اما شرح حال یکی از مهم ترین بخش تشخیص هستش که میتونه جون یک نفر رو نجات بده. در کنار شرح حال باید حتما معاینه ی فیزیکی هم انجام بشه، مثلا اگر بیمار میگه پهلوم درد میکنه فقط به حرف بیمار اکتفا نکن و براش آزمایش ادراری و سونوی کلیه ننویس باید از بیمار بخواهی با دست محل دقیق درد رو نشون بده باید معاینات مختلف درد پهلو و کلیه رو براش انجام بدی شاید درد از محل دیگری باشه و ارجاع پیدا کرده به پهلو. یه کیسی بود که شکایت درد پهلو داشت و آزمایش ادرار نرمال بود پزشکی که شرح حال براش اهمیت داشت دوباره شروع به سوال پرسیدن کرد و از بیمار خواست که محل دقیق درد را نشان دهد و بیمار محل دنده ی 6-7 خلفی رو نشون داد و شکایت از تنگی نفس داشت و پس از بررسی های دقیق تر مشخص شد که اشکال از ریه است نه کلیه. این مثال رو زدم تا متوجه اهمیت بسیار زیاد شرحال و معاینه بشید.

یه مقدار زیاد حرف زدم ادامه خاطرات این کاراموزی و اتفاقات جالبش انشاءالله در پست های بعدی.

DX و DDX: یعنی تشخیص افتراقی بین چند بیماری براساس علامت بیمار و تشخیص نهایی براساس نتایج آزمایشگاهی و سونوگرافی.